Ey Kavmim!

Ey kavmim!

Dünden bugüne hâl-i pür melaline dön de bir bak. Düşmanlarının putuna tapıyorsun, ama bunun farkında bile değilsin.

İsrailoğulları da öyle yapmıştı. Firavun’un zulmünden kurtulunca, gerçek kurtarıcılarını çabuk unuttular. Musa Tur’a, Rabbinin mesajını almaya gittiğinde, ellerindeki altın gümüş takılardan bir heykel yapıp tapmaya koyuldular. Bu taptıkları buzağı heykeli, kimin tanrısıydı biliyor musun? Kendi özgürlüklerine ve hayatlarına kasteden Firavun’un. Yani düşmanlarının.

Kendi peygamberlerini taşlayan, linç eden, çarmıha geren İsrailoğulları gibi, iyilerini taşlıyorsun Ey kavmim! İçindeki iyiliği taşladığını, onu katlettiğini bilmeden yapıyorsun bunu. Seni aydınlatmak için yanan her ışığı, bir kova su alıp söndürmek için koşuyorsun. “Yangın var!” diyenlerin ardınca gidiyorsun. Bilmiyorsun ki ışığı söndürmek için seğirtenler, senin imanını kundaklayanların ta kendisidirler.

Ey kavmim!

Tıpkı, kendi peygamberlerine “Sen ve Rabbin gidip savaşın, biz oturup burada sizi bekliyoruz” diyen İsrailoğulları gibisin. Özgürlük uğruna bedel ödemeye yanaşmıyorsun. Sözleşmene ihanet ediyorsun. Men ve Selva’yı önünde bulsan, “Hani bunun soğanı sarımsağı?” diyorsun. Soğanı, sarımsağı özgürlüğe tercih ediyorsun. Hakikatin ardınca değil, atalarının ardınca gidiyorsun. Ölülerin için ölüyor, fakat dirilerini ellerinle öldürüyorsun.

Ey kavmim!

İsa’nın diliyle “badanalı kabirlere benziyorsun”. Dışardan alımlı-çalımlı görünmeye çabalıyorsun, fakat için leş gibi kokuyor. Paraya ve korkuya iman ediyorsun. Efendilerin seni para ve korkuyla güdüyor. O efendiler ki, onlar senin eserindir. Bu halinle sen, celladını doğuran talihsiz analara benziyorsun. Suçu savunuyor, suçluyu koruyor, mağduru tekmeliyorsun. Zalimi yüceltiyor, mazlumu eziyorsun. Değerlerini pazarlıyor, kimliğinden utanıyorsun.

Ey kavmim!

Tufanın kokusu geliyor, fakat sen gemileri ve gemicileri taşlıyorsun. İbrahim’e su taşıyanları suçluyor, Nemrud’a odun taşıyanları alkışlıyorsun. Asiye’ye “asi”, Hacer’e “kaçak”, Meryem’e “günahkar” gözüyle bakıyorsun. Hüseyin’e “zavallı”, Zeyneb’e “hesap bilmez” gözüyle bakıyorsun. Eğer Lady Godiwa işgalciler tarafından senin şehirlerinde çırılçıplak soyulup dolaştırılsaydı, hep birlikte kapı altından seyredecekmiş gibi duruyorsun. Jean Darck’ın ateşini tutuşturmak için sıraya giriyorsun. Söyle ey kavmim, içinde kaç Mata Hari barındırıyorsun?

Ey kavmim!

Nuh Kavmi’ni unutma! Âd ve Semud kavimlerini unutma! Sodom ve Gomore’yi unutma! Karun’u unutma!

Ey kavmim!

Safını seç. Anlamdan yana mısın, anlamsızlıktan yana mı? Sevaptan yana mısın, günahtan yana mı? Adem’den yana mısın, İblis’ten yana mı? Habil’den yana mısın, Kabil’den yana mı? İbrahim’den yana mısın, Nemrut’tan yana mı? Musa’dan yana mısın, Firavun’dan yana mı?

Güce tapma ey kavmim! Zalimini öz ellerinle besleme! Korkuya boyun eğme ey kavmim! Zillet halkasını ellerinle boğazına geçirme! Sana fiyat biçenlerin ödediğine aldanma ey kavmim! Sana değer biçenlerin yüreğine sığın.

Unutma ki kulun gücünün bittiği yerde Allah’ın yardımı başlar.

İçindeki iyileri gözet! Onları içinden çıkardığın eşkıyalara rüşvet verme! Toplumsal değişimin baharı geldiğinde kullanacağın bir maya bulunsun. Ona gözün gibi bak. Yüreğinde bir inci gibi sakla zamanın afetlerinden, kendi afetlerinden.

Ağla ey kavmim! Anla ey kavmim!

Yorum Yaz