Bizler söz medeniyetinin çocuklarıyız. İslam söz medeniyetidir. Zira İslam'ı tarih sahnesine çıkaran şey, Allah'ın insanla konulmasıdır.
Söz değerli olmasaydı Allah konuflmazdı. İlahi vahiy, sözün gücünün flahididir. Sadece o mu? Değil elbet, bir de şu: Sözün gücünün gücün sözüne galip geldiğinin de şahididir.
İşbu yüzden, söylenmeyince ölünecek sözler bizdedir. Bu sözleri söylemeyince ölecek söz erlerini bu medeniyet çıkarmıştır.
Tıpkı Yunus gibi:
Behey Yunus sana söyleme derler
Ya ben öleyim mi söylemeyince
İnsanın söylemeyince ölecesi sözlerinin olmase ne güzeldir. Bu, söyleyecek sözü olmanın da ötesinde bir şeydir. Söylemezsem ölürüm diyenler, evet, sadece onlar söyleyecekleri uğruna ölümü göze alırlar. Tüm peygamberleri bu listenin başına yazabilirsiniz. Söylemezsem ölürüm diyenler, söze gönül kulağını verenlerdir. Bu nedenledir ki, söylemeyince ölünecek sözler onların gönül kulağına, Beni söylemezsen asıl ben ölürüm diye fısıldarlar. Düflüncenin gölgesi olan sözün sesine kulak verenler, sözün gölgesi olan yazıya, söz ölmesin diye ihtiyaç duyarlar.
