Kutlu Doğum münasebetiyle Sevgililer Sevgilisi’ne
Ey insan
Ey yüz akı gönül aydınlığı
Kabul olmuş sadaka kadar güzel
Bir duygu sarıyor seni anan yüreğimi
Bastığın toprakla yıkadığın gözüme
Şimdi güneş bile siyah görünüyor
Ey yüz akı gönül aydınlığı
Ben kendime ağlarken Uhud da ağlar mıymış?
Hıra’yı mahzun gördüm soramadım sevgili
Hasretinin dışında başka derdi var mıymış?
Ey insan
İçimde büyüttüğüm tüm çiçekleri
Sana adıyorum
Itırları, yaseminleri, menekşeleri
Lale bana kalsın
Kapına çiçeklerin karalısını sunmaktan
Utanıyorum
Dua çıkmayan göğe sevdalar çıkar mıymış?
Bülbülünü kaybetmiş bu evrensel bahçede
Dikenler bile bir hoş, gayrı gül kokar mıymış?
Ey insan
Göklerin öğrencisi, yerlerin öğretmeni ey
Sen öğrettin taşa konuşmayı
Ağaca selam vermeyi
Aya yarılmayı, toprağa dürülmeyi
Göklere kurulmayı, durmayı zamanı
Yılana ve deveye sevmeyi
Yaşamayı ve ölmeyi sen öğrettin insana
O bengisu gözünden fışkıran pınar mıymış?
Baharların kaynağı ve yolunu gözleyen
Bir ben sevda şehidi, bir de şu çınar mıymış?
Ey insan
Senin sırrın
Gözyaşının terkibinde saklıymış
Bu gerçeği bir denizin dudağından öğrendim
Gecenin bir vaktinde bir sevgili ağlarken
Bir dişi varlığını varlığına adarken
Bir erkeğin ellerinde
Ölüm havlu atarken
Haklıymış
Söyle gönlüm bu sevda mahşere kalır mıymış?
Alışılmış sözcükler yükleyip kanadına
Ona doğru uçursam katına alır mıymış?
Ey
Ey insan
Hıncını hıncıma kat
Sancını sancıma kat
Pamuktan ellerini geçir yürek halkama
İster ayağın katına çek
İstersen yerlere at.
1990-91, Medine-Kahire
Yorum Yaz